วิ่ง ในปัจจุบันเป็นกีฬายอดฮิตของคนทุกวัยด้วยเป็นการท้าทายตัวเอง เห็นผลในเชิงน้ำหนักฟิต กระชับ และเป็นการออกกำลังที่ประหยัดเงินแถมบางครั้งได้เพื่อน ข้างต้นนั่นคือประโยชน์ในทางบวกแต่ขั้นตอนที่นักวิ่งทุกคนเริ่มมีคำถามและเป็นคำถามยอดฮิตคือรองเท้าแบบไหน และรุ่นไหนถึงจะดี วิ่งแล้วสบาย วิ่งแล้วอึด วิ่งแล้วไม่เจ็บ
วันนี้กินอยู่เป็น 360 องศาแห่งการใช้ชีวิตจึงขอนำเสนอแบบเรื่องเก่าเล่าใหม่ให้นักวิ่งได้ลองปรับโดยเฉพาะคนที่กำลังมีปัญหาจากการวิ่งแล้วเจ็บหัวเข่า ที่ว่ากันว่ามีต้นเหตุมาจากรองเท้าและท่าวิ่ง เพราะผู้วิ่งที่วิ่งเอาส้นเท้าลงหรือผู้วิ่งที่ใส่รองเท้าวิ่งที่ให้ความรู้สึกสบายมีตัวรองรับกันกระแทกที่มักจะวิ่งเอาส้นเท้าลงโดยไม่รู้ตัว ปัจจัยเหล่านี้จะส่งผลให้เกิดการบาดเจ็บเพราะแรงกระแทกที่ลงส้นเท้าส่งผลถึงสะโพกและหัวเข่า
และจากปัญหาข้างต้นจึงเกิดแนวคิดของรองเท้าวิ่งแบบใหม่ ที่เรียกว่า Natural run คือวิ่งแบบวิถีธรรมชาติเอาแบบให้ง่ายก็คือวิ่งเท้าเปล่า หรือถ้าหากเกรงว่าจะบาดเจ็บก็ใส่รองเท้าที่ห่อหุ้มให้น้อยที่สุดอาจเป็นเพียงแผ่นยางที่มีเชือกรัด โดยแนวคิดนี้บูมมากในช่วงที่ Christopher McDougall เขียนหนังสือ Born to run ออกมา
โดยหนังสือเล่มนี้เล่าถึงชนเผ่าทารามูอาร่าในเม็กซิโกที่สามารถวิ่งได้ไกลโดยใช้เท้าเปล่าและมีประเพณีการวิ่งระยะไกล
ข้อดีของการวิ่งเท้าเปล่า คือร่างกายจะปรับให้เป็นธรรมชาติโดยอัตโนมัติคือจะเอาหน้าเท้าลง และไม่ลงส้นเท้าและจากการวิจัยของฮาร์วาร์ดพบว่า การวิ่งเท้าเปล่าทำให้ฝ่าเท้าสัมผัสกับพื้นโดยตรง จึงกระตุ้นระบบประสาทที่ฝ่าเท้าและระบบประสาทที่ควบคุมการทรงตัว รวมถึงกระตุ้นกล้ามเนื้อ และการไหลเวียนเลือดที่ฝ่าเท้าช่วยให้กล้ามเนื้อทำงานและแข็งแรงมากขึ้น
หากสิ่งที่ควรต้องรู้คือการจะวิ่งแบบวิถีธรรมชาติต้องมีกล้ามเนื้อน่องที่แข็งแรงไม่อย่างนั้นอาจจะปวดเกร็งที่น่องหลังการวิ่ง ดังนั้นการจะวิ่งด้วยวิธีนี้ควรค่อยๆ ปรับตัวและยืดเหยียดกล้ามเนื้อ ทั้งควรต้องให้ทุกการวิ่งเป็นธรรมชาติ สนุกและสบายโดยการวิ่งเท้าเปล่าต้องอาศัยสมาธิ ต้องคอยดูพื้นที่เรียบ สะอาด ไม่มีสภาพหรือวัตถุที่เป็นอันตราย
วันนี้ถ้าหากไปสวนลุมฯ หรือสวนรถไฟฯ ก็อย่าแปลกใจ ถ้าจะเห็นคนวิ่งเท้าเปล่า หรือสวมรองเท้าแตะเพราะเขากำลังวิ่งแบบวิถีธรรมชาติ
