ความสามารถของการปล่อยวางตามความเป็นจริง ขึ้นอยู่กับการเรียนรู้ เรื่องธรรมดาของกาย ธรรมชาติของใจ มองเห็นว่าทุกสิ่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ตามเหตุตามผล เมื่อเราเข้าใจในข้อนี้ก็จะปล่อยวางได้มากขึ้น
การปล่อยวางในทางพระพุทธศาสนา คือการปล่อยวางขณะที่ทำสิ่งที่ควรทำ ไม่ว่าจะทำอะไร แน่นอนอยู่แล้วที่เราต้องเจอ คำสรรเสริญ คำนินทา และมีอารมณ์ความรู้สึก น้อยใจ เสียใจ หมดกำลังใจ หากลองคิดดีๆ ถ้าใจเราต้องการคำสรรเสริญ อยากได้คำสรรเสริญเราก็จะทุกข์กับคำนินทา
ถ้าปล่อยวางไม่ได้ หลวงพ่อชา สุภัทโท เคยสอนว่าเมื่อยังปล่อยวางไม่ได้ เราต้องอดทน ไม่ปล่อยให้เกิดปฏิกิริยา อย่าเสียใจหรือน้อยใจมากจนเกิดเป็นบาปเป็นกรรม
กินอยู่เป็น 360 องศาแห่งการใช้ชีวิตมองว่า การกระทำใดๆ ก็ตามหากทำแล้วไม่เกิดทุกข์กับตัวเองและทำให้คนอื่นทุกข์ก็จะก่อให้เกิดกรรมที่ดี หากเราไปยึดติดกับอะไรมากๆ เราก็จะหมกมุ่นและเกิดความทุกข์อยู่กับสิ่งนั้น เพราะฉะนั้น ช่างมันคือทางที่ดีที่สุด เพื่อใจที่มีความสุข
