มีงานเขียนชิ้นหนึ่งของอาจารย์พนม ปีย์เจริญ นักพูดและนักเขียนชื่อดัง ที่ผู้เขียนได้อ่านแล้วก็ต้องยิ้มตาม เพราะเป็นการพูดถึงข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้นสำหรับ คุณพ่อ คุณแม่ คุณป้า คุณลุง หรือคนที่มีอายุตั้งแต่ 40 ปีขึ้นไป หรือที่ใครๆให้เกียรติ เรียกว่า “วัยทอง” ซึ่งถ้าได้อ่านแล้วต้องนั่งพยักหน้าตามอย่างแน่นอน วันนี้ กินอยู่เป็น 360 องศาแห่งการใช้ชีวิต ขอรวบรวมข้อเขียนโดนๆ เหล่านี้มาให้ผู้อ่านได้ยิ้มมุมปากกันค่ะ
เมื่ออายุเราเริ่มมากขึ้นจนเข้าหลักสี่ ย่างเข้าหลักห้า หรือกำลังจะถึงหลักหก เราจะเกิดอาการเหล่านี้
@ ความเป็นนักเลงของเราจะเริ่มกลับมาอีกครั้งหนึ่ง แต่คราวนี้เราจะไม่ได้ไปเตะ ตี ต่อย ชก กับใครที่ไหน แต่เราจะเริ่มเตะขาโต๊ะ เตะขาเก้าอี้ เตะขาเตียง เตะขาโซฟา เตะขอบบันได ฯลฯ อะไรเตะได้เตะหมด ทั้งที่มันอยู่ตรงนั้นมานานแสนนานและไม่ได้มาขวางทางอะไรเราด้วยซ้ำ แต่เราก็ยังอุตส่าห์ไปเดินเตะมัน
@ เราจะเริ่มไม่ค่อยมีเรื่องราวอะไรมาทำให้เรารกสมองมากมายและยาวนาน เพราะเราจะจำได้เดี๋ยวเดียวแล้วก็ลืม ลูกบอกเมื่อกี้ ไม่ทันเกินสามนาทีลืมไปแล้ว เราจะจำได้เฉพาะเรื่องราวในอดีตอันไกลโพ้น ส่วนเมื่อกี้ลืมไปแล้ว เราจึงไม่ค่อยมีเรื่องราวอะไรใหม่ๆ มาให้จดจำจนรกสมอง เพราะลืมไปแล้ว
@ ลูกหลานจะจำในสิ่งที่เราพูดให้ฟังได้อย่างแม่นยำไม่มีวันลืม เพราะเราจะพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซ้ำแล้วซ้ำอีก พูดแล้วก็พูดอีก พูดจนลูกๆ จำได้แม่นยำและรู้สึกรำคาญที่เราพูดเรื่องเดิมๆ และพูดย้ำคิดย้ำทำ
@ ตัดความฝันและความทะเยอทะยานของตนได้ง่ายขึ้น เพราะเวลาของการตามล่าฝันมันเลือนรางลงและเหลือน้อยลงทุกที จนไม่คิดจะไปตามล่ามันอีกแล้ว
@ จะห่วงใยใกล้ชิดกับคนที่รักกันมายาวนานมากยิ่งขึ้น ไปไหนมาไหนก็มักจะจูงมือกันตลอด เพราะถ้าปล่อยมือมันมักจะล้ม เวลานั่งคุยกันก็มักจะเอาศีรษะแนบชิดติดกัน ไม่ใช่เพราะความหวานลึกซึ้งอะไรหรอก แต่เป็นเพราะว่าหูเริ่มไม่ค่อยได้ยินหรือเริ่มหูตึงแล้ว พูดอะไรจึงไม่ค่อยได้ยิน
@ เราจะเริ่มเปลี่ยนตำแหน่งกับลูกๆ โดยไม่รู้ตัว เพราะตอนลูกเด็กๆ เราจะไปไหนมาไหน ลูกๆ จะร้องตามเรา แต่พอลูกโตแล้ว เราจะร้องตามลูก ขอตามลูกไปเที่ยวด้วย แล้วลูกก็ทำเหมือนเราคือ ไม่ให้เราไปด้วย
@ เราจะเริ่มทำหน้าที่เป็น รปภ. ทั้งที่ไม่เคยคิดใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นเลย แต่เราก็เป็นไปโดยปริยาย เพราะเรามักจะตื่นมาตอนกลางดึก และไม่ยอมหลับยอมนอน จนขโมยกลัวและไม่กล้าเข้าบ้าน เราจึงเป็นยามเฝ้าบ้านแทน รปภ.ไปในที่สุด
@ เราจะเริ่มเห็นเพื่อนรอบข้างแก่ไปหมด จนเกิดความรู้สึกว่า ทำไมเพื่อนๆ ถึงแก่เร็วขนาดนี้ ทำไมปล่อยตัวให้แก่กัน และรู้สึกว่าตัวเองยังหนุ่มยังสาว ดูดีกว่าใครๆ ในกลุ่มเพื่อน ซึ่งความคิดนี้ก็เป็นความคิดเดียวกันกับที่เพื่อนๆ ทุกคนก็คิดเหมือนเราเช่นเดียวกัน…..!!
ที่มา : thaipost
